Gugu Nomonde Shusha

4 december 2018 - Port Shepstone, Zuid-Afrika

Kees en ik zouden Gugu, haar moeder en zus ophalen bij de taxistandplaats bij Shoprite. Het was even wat heen en weer ge-app maar uiteindelijk kreeg Gugu ons in de gaten, nou was dat ook niet zo moeilijk want wij waren de enige witte duiven in de zwarte massa.

In de auto op weg naar het Stages Restaurant, prachtig restaurant aan de Indische ocean waar wij 2 jaar geleden met de Madlala’s ook gezeten hebben. Lastig was dat de moeder geen woord Engels verstond. Wat het ook niet makkelijker maakte was dat de jongere zus van Gugu, Nosipho, verschrikkelijk verlegen was.  Uitvoerig Gugu aan de tand gevoeld hoe het nou precies zat met die opleiding van haar. Ze doet Office Management en Technology. Na een half uur heen en weer gevraag kwamen we er achter dat het gaat om het zorgen dat op een kantoor alles technisch gezien op rolletjes loopt .(Office Manager of secretaresse).  Op dit moment doet zij niet haar internship (stage) maar een soort van werkervaring op de administratie van de universiteit waar zij verblijft in Durban. Het is een HBO-opleiding en half december krijgt zij haar cijfers. Dan moet ze als een speer een internship zien te vinden deze maand en dat gaat nog een hele klus worden. Tevens wil ze ook proberen zich in te laten schrijven voor een hogere opleiding maar daarvoor worden er maar 60 studenten per keer toegelaten, als het zou lukken doet zij een extra jaar op een hoger nivo. Daarna moet zij alsnog haar internship gaan doen. M.b.t. de toekomst gaf zij aan dat zij zeker een baan zal krijgen omdat er veel  vraag is naar dit beroep. Dat stemde ons met tevredenheid. Daarna probeerden we van haar jongere, zeer verlegen zus te weten te komen wat zij studeert op dit moment. Ze sprak fluisterzacht en ondanks dat ik mijn gehoorapparaten op stand 9 had gezet duurde het nog vrij lang voor dat we er achter kwamen dat zij 3 jaar agriculture had gestudeerd. Ze wilde nog verder voor 3 jaar een hogere opleiding agriculture maar er was 1 “maar”, ze had haar matric (eindexamen) van de High School niet gehaald. Gugu en moeder hebben lang geprobeerd om Nosipho te bewegen alsnog haar matric te doen omdat bij toekomstige sollicitaties bedrijven altijd kijken of je je matric gehaald hebt. Vervolgens begonnen Kees en ondergetekende op Nosipho in te praten, m.n. dat wij trieste voorbeelden hebben gezien van meisjes die het ook niet gedaan hebben, geen baan kregen  en later dit niet meer konden inhalen omdat ze vervolgens te oud bleken om het studeren weer op te kunnen pakken.  Na dit verbale gebeuk van Kees en mij was Nosipho ervan overtuigd dat het misschien toch wel beter was om eerst de matric opnieuw te doen en daarna die 3 jaar hogere opleiding agriculture te gaan doen. Dat betekent dat zij een andere High School gaat zoeken, zij wil absoluut niet meer naar de Sonamusa High School (alwaar Theresa adj. directrice is). Wat we ook probeerden, we kregen het niet duidelijk wat nou precies de reden was. Kees gaf later aan, gezien de reactie van Nosipho, dat er iets ernstigs gebeurd moet zijn. Vervolgens gezellig gegeten, zij een schaal vol vlees en wij een zalmsalade met een geroosterd broodje met kaas en tomaat. Gugu vond ook dat wij zo gezond aten en vervolgens een heel verhaal waarom wij vinden dat vlees eten niet zo goed is voor de gezondheid en voor het klimaat, etc etc. Maar dat ging er niet zo in, zij houden van vlees, alle Afrikaner houden van vlees, de braai is erg populair en lekker, wij voelen ons prima daarbij dus kortom we zien later wel als er problemen komen met de gezondheid. Ook ons verhaal m.b.t. gezond bewegen, wandelen en fietsen ging er niet in, hadden ze geen boodschap aan.

Jammer was dat wij met de moeder niet zo konden communiceren. Het leek ons een wijze vrouw die er alles aan deed om haar kinderen te laten studeren. Ontroerend moment was toen wij bij het afscheid handen schudden. Ik hield haar hand lang vast en keek in haar in haar ogen, voelde het eelt van het harde werken als schoonmaakster, in haar handen om geld bij elkaar te sprokkelen voor de studie van haar kinderen. Ik wenste haar geluk en gaf aan dat het voor mij een eer was om haar ontmoet te hebben en boog diep.

Foto’s

5 Reacties

  1. Siebe de Vries:
    4 december 2018
    Wat weer een genot om te lezen Ton.
  2. Wim Blüm:
    4 december 2018
    Tjonge Ton heb je wel tijd voor al die berichten?
    Het is mooi om te lezen wat jullie doen en volhouden
    Alle goeds Wim Blüm
  3. Ton:
    4 december 2018
    Gezinsvoogd kon altijd al 3 dingen tegelijk toch?!
  4. Theo Veldkamp:
    4 december 2018
    werkelijk ontroerende verhalen Ton, geweldig dat jullie hier de tijd voor nemen en zo indringend persoonlijk kunnen praten. de communicatie is niet altijd gemakkelijk, begrijp ik en "stand 9" helpt ook niet altijd.......
  5. Ton:
    5 december 2018
    Dank vriend👍🏿🤗