Lege dag

Omdat Codesa pas eind februari 2023 z'n eerste salaris van R 4000 krijgt en omdat hij nu een telefoon nodig heeft i.v.m. de vermissing van zijn broer Malinbongwe, besloten om hem een telefoon te geven. Normaliter zou ik dat niet doen maar dit vond ik een uitzondering. Hij kan dan z'n nieuwe telefoonnummer schrijven op de 10 foto's van z'n broer, de mensen die Malinbongwe gezien hebben of informatie hebben, kunnen hem dan ook bereiken. Van Pam begrepen we dat Codesa er niet was dus reden we er op de bonnefooi heen. Onderweg een tros bananen gescoord. Vlak voordat we daar aankwamen heb ik bij een golfplaten krot (waar wij Codesa gisteren hadden afgezet) bij enkele knapen gevraagd of zij wisten waar Codesa was, gezegd dat het dringend was. Eén van de jongens vertelde dat hij naar een soort van hut was waar gedronken werd. Ai geen leuk bericht, desgevraagd wees de jongen naar een wit huis, heel in de verte en daar tegenover was het. Eenmaal daar aangekomen nog eens nagevraagd en in een huis gekeken en sprak vervolgens een jonge man aan. Deze zou met ons meerijden om het aan te wijzen want het was nog een heel stuk verder. Op een gegeven moment moesten we rechtsaf een modderig zandpad in, al naar beneden glijdend wees hij aan waar het was. De auto geparkeerd op een stukje gras wat er toevallig lag en ik ben met de jongen verder het pad afgelopen, glibberen naar beneden en kwamen bij wat huisjes aan en één van de huizen bleek inderdaad een drinkgelegenheid te zijn, het was er stil. Desgevraagd gaf de jongen bij de ingang aan dat Codesa hier niet was; benadrukt dat het dringend was en ook de jonge man bij mij bevestigde dat nog eens in het Zoeloe. Afgesproken dat ze hem zouden waarschuwen als ze hem zouden zien. Ik bedankte de jonge man en bood aan om hem weer terug te brengen van waar wij hem hadden opgepikt maar dat was niet nodig want hij ging op bezoek bij zijn vader. Overigens kende hij Codesa en hij wist ook van de vermissing van Malinbongwe, opvallend hoe zo'n uitgestrekte plattelandse woongemeenschap elkaar allemaal kent. Wij teruggereden naar de Madlala's en daar de bananen afgegeven. De dochter van Sane (4 jr.) kwam dicht bij mij staan en begon mijn gezicht te strelen, wat heel lief was. Tegen Pam gezegd dat wij Codesa niet gevonden hebben en dat hij, mocht hij zo nog komen, mij moet bellen. Op de terugweg naar de auto liepen Henkie (09 jr.; van Zandile) en 2 andere kinderen weer met ons mee. Henkie maakt in zijn vrije tijd (dat is momenteel zo'n 24 uur per dag want het is schoolvakantie), metalen voorwerpen van koperdraad en gaf mij er één. Ontzettend lief en hem uitvoerig bedankt! Zie foto. Het lijkt op een soort kruisbeeld maar ik zie daar natuurlijk weer veel meer in dan Henkie bedoeld heeft! Je kan er ook een giraffe in zien of een hardloper, dit kenmerkt ware kunst (veelzijdig, meervoudig interpretabel, bla)!  Met Pam afgesproken dat zij Codesa op het hart moet drukken dat hij morgenmiddag thuis moet zijn (als wij Pam weer naar huis brengen) want dat is de laatste kans om de telefoon te overhandigen aan hem. Morgen gaan wij met Theresa en Pam naar haar vroegere Kostschool in Umthwalume, mij benieuwen of we nog over de dam in de rivier kunnen rijden! We halen daar haar Transfer brief op en haar laatste behaalde resultaten, beiden moeten worden afgegeven op haar nieuwe High school, de Mthusi High. Op het eind van de middag begon Theresa mij aan te spreken (via WhatsApp) dat ik voor Tutu kleren en schooluniform, "moet" kopen omdat ik anders een "tweespalt" aanbreng tussen Pam en Tutu. Tutu doet volgend jaar eindexamen en die "moet" dan huisvesting hebben, er "moet" iets voor vervolgstudie geregeld worden, etc etc. In eerste instantie aangegeven dat vooral Zandile verantwoordelijk is hiervoor en aangezien Zandile mij geen openheid van zaken geeft m.b.t. haar totale inkomen  -  (Zandile werkt full time, daarnaast krijgt zij van de overheid per kind tot 18 jaar R 480 (= € 30,-))  - kan ik niet bepalen wat noodzakelijk is.