Dag met een gaatje

10 december 2018 - Port Shepstone, Zuid-Afrika

Vanochtend zouden we naar de Mwtalumeh Boarding School gaan in Mwtalumeh, dachten wij. Dus op de N2 naar Durban afslag Mwtalumeh genomen. Hmm…Mwtalumeh East of – West. Beide geprobeerd, mevrouw in supermarket googled op haar telefoon, nee u moet helemaal naar Scotburg en daar verder de rimboe in. Google Maps gaf keurig de richting aan maar de weg werd steeds beroerder en nadat we ergens halverwege een zandweg met scherpe grote uitstekende keien stonden vastgepind gaf Google Maps aan dat het rechts van de weg lag. Er lag een hoop troep rechts van de weg, evenals links maar niets wat in de verste verten op een Boarding School leek. Terug, inwendig vloekend, Theresa had onderweg in een groot dorp een Social Department gezien, wij naar binnen, niemand maar dan ook helemaal niemand die ooit maar iets van een Mwtalumeh Boarding of High School gezien of gehoord had laat staan dat het in die omgeving zou moeten zijn. Een van de dames kende weer iemand die in de buurt van Mwtalumeh woont misschien dat die….na wat heen en weer ge-WhatsApp werd op een stukje papier een route getekend. Theresa had die route maar snapte zelf ook niet helemaal waar we nou precies weer af moesten slaan. Bij een benzinepomp, drie uur later, weer gevraagd. De ene man wist ABSOLUUT zeker dat je daar bij dat stoplicht af moest slaan even verderop dan rechtsaf en dan alsmaar rechtdoor, piece of a cake. Hij herhaalde dat zo vaak dat het een slapstick werd en ik in dor hoongelach uitbarstte. Er kwam een 2e man en die zei, wat ik een uur geleden al van plan was: gewoon terug naar de N2, weer richting Port Shepstone en dan afslag, Mwtalumeh en dan vragen we daar wel verder. Zo gezegd zo gedaan, Theresa probeerde nog een poging om mij anders te laten rijden maar het is dan zo fijn dat je gehoorapparaten in hebt die je uit kunt zetten. Ik kan het iedereen aanraden. Tegen drie uur ‘s middags kwamen dan eindelijk aan, niet nadat we een dam in de rivier over moesten steken waarbij over de volle lengte het water met grote snelheid overheen stroomde en daar moesten wij dus dwars doorheen. Theresa slaakte een ijzingwekkende gil waarbij meteen alle krokodillen in het water wakker werden en gilde dat ze niet dood wilde. Ik zei rustig: “Ik ook niet” en reed (weliswaar met schietgebed) het water in. Omdat er voor ons net een 4x4 Range Rover over diezelfde dam gereden had gokte ik het erop. We kwamen veilig aan de overkant maar Theresa wilde ABSOLUUT niet meer dezelfde weg terug. Kees en ik vonden het uiteraard wel stoer en maakten luchtige grapjes die niet op prijs gesteld werden. De kennismaking met de Mwtalumeh High School was een teleurstelling. Een schichtig jong mens van de administratie had duidelijk haast en zei dat we Pamela maar moesten aanmelden en dan kregen we vanzelf informatie. Ik zei dat we niet voor niks een halve dag gereden hadden om zo afgescheept te worden en ook Kees bleef vasthoudend in zijn  vragen. Nou ja, het kwam erop neer dat we niks konden bekijken want de Boarding School, het verblijf van de meisjes was in onderhoud en de Deputy Principal had geen tijd, dus… Nadat we de man verbaal in de houdgreep namen persten we er een afspraak uit dat ik hem morgenochtend 08.00 uur ga bellen om een afspraak met de Deputy Principal voor woensdagochtend as. te maken. Theresa had geluk dat we toch via een andere weg terug konden naar Port Shepstone want ik was meer in de stemming om de dam nog een keer te nemen met een snelheid van 170 km. p.u. Om 17.00 waren we, uitgeput en 150 km armer, weer thuis. Kop thee naar binnen gegooid en vervolgens boodschappen gedaan want we zouden om 18.00 u bij Codesa gaan eten. Wederom grote teleurstelling: Codesa was er niet. Aan Sane laten weten en gevraagd of zij Codesa kan bereiken, geen antwoord. Morgenmiddag nemen we afscheid van de Madlala’s, mogelijk dat we dan een glimp van hem opvangen. En uiteindelijk weten we natuurlijk niet wat er gebeurd is, dus laten we ons oordeel nog even voor wat het is. Uiteraard ga ik hem wel een mail sturen.

4 Reacties

  1. Tanja Janssen:
    10 december 2018
    Tjonge jonge, wat zijn jullie avonturiers en volhouders. Complimenten.
  2. Ernie:
    10 december 2018
    Heyy die zon doet jullie goed mannen, mooie gebruinde koppies! En weer een mooi verhaal, goed bezig
  3. Hans Biemond:
    11 december 2018
    Onverschrokken over een overstroomde dam. Ik zie oude bioscoopreclames voor me van mannen die een pakje Camel per dag roken. Maar met een huisarts als reisgenoor klopt dat beeld natuurlijk niet. Met 4X4 of met een gewone middenklasser? Vond Olga dit een leuk verhaal Ton? 😳
  4. Ton:
    12 december 2018
    Euhm...ik moet bekennen met een Renault Stepway, hij had wel 4x1 wiel maar dat is ook alles.....