Mofanufikile Madlala

Mofanufikile Madlala

Ja Codesa, of zoals z’n officiele naam luidt: Mofanufikile Madlala, daar zagen we toch wel tegen op. Eerstens: zou hij er zijn of niet. Tweedens als hij er is: hoe zal het gesprek verlopen, wat is zijn verhaal; heeft hij Überhaupt nog een verhaal? Of eindigt het allemaal hier en moeten wij helaas afscheid van hem nemen? Toen wij sharp om 08.30 u bij de school arriveerden was Codesa er ook, dat was een goed begin. De begroeting was hartelijk en hij begeleidde ons naar zijn school. We gingen de school binnen, smalle gangen, klein, beetje chaotisch, overal mensen aan het werk, maar wel vriendelijk in de begroeting. Uiteindelijk in een kantoortje aangekomen waar een stevige, vriendelijke man achter zijn bureau ons vriendelijk zat toe te knikken. Codesa kwam moeilijk uit zijn woorden, verlegen. Wij stelden ons voor en hij was zeer onder de indruk dat wij heeeeelemaal uit Nederland kwamen voor Codesa en zijn opleiding. Hem het ontstaan van het fonds uitgelegd en dat ik Codesa zo’n 5 jaar ken. Tevens dat wij ons zorgen maken over het verloop van zijn studie omdat het ons niet duidelijk is hoe de situatie nu is en wat er van Codesa verwacht wordt en wat de school kan/gaat doen. Hij legde uit dat Codesa aan het einde van zijn studie zit, hij is in afwachting van zijn stageplek. Totdat die beschikbaar komt moet hij een N4 programma volgen op school om te voorkomen dat hij maandenlang niks zit te doen. M.b.t. de stageplek: de school zal een plek voor hem vinden maar Codesa mag ook zelf op onderzoek gaan. Hij was zeer beslist in het feit dat hij die stageplek gaat krijgen omdat zijn school goed bekend staat en er van overal uit het land verzoeken bij de school binnenkomen. Dat stelde ons zeer gerust. Nu bleek pas dat het ook Codesa niet helemaal duidelijk was en hij mij dus ook zo’n vaag verhaal aan het vertellen was. Meteen maar van het enthousiasme van de man gebruik gemaakt en geregeld dat Codesa van de computers en internet van school gebruik mag maken. Hij gaf aan zeer tevreden over Codesa te zijn dus ik klemde een arm om de nek van Codesa en zei dat ik zoveel van hem hou dat ik hem ga vermoorden als hij zijn stage en zijn school niet goed gaat afronden. De man bulderde van het lachen en gaf aan dat Codesa altijd bij hem mag binnenlopen en dat hij hem altijd zal helpen. Dat was wat ik wilde horen en voor Codesa erg belangrijk zodat er nu ruimte geschapen is c.q. de drempel verlaagd dat hij altijd op die man kan terugvallen. Mooi was dat de man vertelde dat hij op een ROC in Amersfoort (The Netherlands) was geweest in het kader van een uitwisselingsprogramma om van elkaar te leren. Hij was (terecht, haha) zeer onder de indruk hoe de Nederlanders dat allemaal aanpakken, wij waren uiteraard zeer vereerd en toen wij hem z.g. bescheiden vroegen of wij een foto van hem samen met Codesa voor de school mochten maken, glunderde hij aan alle kanten (evenals in mindere mate Codesa). Na afloop hebben we koffie gedronken met z’n drieeen en met Codesa doorgepraat. Kees heeft hem m.n. doorgevraagd over alcohol en drugs: daar hield hij zich verre van, (hij heeft helaas een slecht voorbeeld aan zijn vader); we geloven hem omdat hij anders niet in 4 jaar zover had kunnen komen met zijn studie. Ook over de meisjes gesproken want wij willen niet (we hebben niks te willen natuurlijk, maar toch…) dat hij overal kinderen “produceert” en “vrolijk” verder gaat met z’n leven. Hij gaf aan dat hij een paar maanden verkering heeft gehad maar dat dat nu gestopt is. Desgevraagd gaf hij aan geen meisjes zwanger te hebben gemaakt, ja vraag me niet waarom maar ik geloof hem. Hij maakte over het algemeen een wat ernstige indruk, dat herkende ik ook van 2 jaar geleden. Hij is een “simpele” (dat bedoel ik verschrikkelijk positief) jongen die het beste van zijn leven probeert te maken daarom hou ik ook van hem. Daarna hem het geld voor November gegeven, tevens met hem samen inkopen gedaan  die wij voor hem betaald hebben zodat hij weer even vooruit kan. De tranen stonden in zijn ogen en we spraken af elkaar nog voor ons vertrek nog een keer te zien. Tevens 2 schakelaars  gekocht en een nieuwe deurklink voor het huis van zijn broers en zussen omdat die ontbraken en de stroomdraden open en bloot aan de muur hingen. Gaat hij deze week nog fixen. Kortom het was een mooie dag en wij waren zeer tevreden hetgeen we bekroonden met 2 liter flessen Castlebier waarvan er nu 1 soldaat is. Het is hier stinkend benauwd dus we moeten wel…..