Kuifje in Afrika/Harding

Als er iets is waar ik niet tegen kan dan is het een lege agenda, dus, na ruggespraak met Jaap, de Secundary Boarding School in Harding gebeld. Ik trof het niet, de directeur was ziek en aangezien hij de enige is die kandidaten voor de Boardingsschool mag ontvangen, konden we er helaas niet terecht. Nou hou ik er niet van als mijn plannen gedwarsboomd worden dus afgesproken dat we Pam gaan ophalen en naar Harding rijden en maar zien of we binnen kunnen komen. Bovendien had ik nog een boek voor haar en een telefoonhoes, die ze in dank aanvaardde. Het boek (wat op een simpele manier sommetjes, algebra en meetkunde behandelde) heeft ze vriendelijk glimlachend aan haar jongste broertje van 1,5 jaar gegeven want dat was van te laag nivo. Slik! Pam was verbaasd dus ik heb haar uitgelegd dat het mij er alleen maar om gaat dat ze een indruk krijgt van hoe die kostschool er uit ziet voor het geval dat zij in de toekomst, ect etc. Terwijl ik met Pam in hun huisje stond te praten stak Codesa met een brede grijns zijn hoofd om de hoek van de deur! We begroeten elkaar hartelijk met een stevige hug. Ik nam hem even apart buiten want ik wilde zoveel tegen hem vertellen. Desgevraagd gaf hij aan dat het met zijn dochter Asive goed gaat. Uiteraard over werk gepraat, d.w.z. het gebrek er aan. Hij heeft Electrotechniek gestudeerd in Boboyi en hoefde alleen nog maar een stage (internship) te doen van 1,5 jaar. Kees en ik hebben toen (2018) een gesprek gehad met zijn Deputy Principal (Adj. directeur), die gaf toen aan dat hij zeker in 2019 een stageplek zou vinden voor hem. COVID heeft daar een grote stok voor gestoken dus dat is niks geworden. Omdat ik het telefoonnummer van hem, Yogan Naidoo, nog in mijn telefoon had staan heb ik hem meteen gebeld en nam op. Hij herkende mij en ik gaf hem de situatie weer van Codesa; desgevraagd zei hij dat de school nu gesloten is wegens grote vakantie maar dat in januari Codesa welkom is voor een gesprek. Hem dit ook laten herhalen tegen Codesa. Voordat we ons naar de auto begaven vroeg Codesa mij of ik hem wilde helpen zoeken naar zijn broer Malibongwe (Feshu). Toelichting: Feshu is een paar weken geleden weggelopen van huis, niemand weet waar hij is of wat hij doet en ook niet waarom hij dit gedaan heeft. Dezelfde situatie heeft zich een paar jaar geleden ook voorgedaan; Feshu werd toen ineens teruggevonden bij de Taxistandplaats in Port Shepstone. Echter hij heeft nooit willen vertellen over waarom hij dat gedaan heeft, waar hij geweest is, etc. Ik vond dat ontroerend van Codesa, die zorg voor zijn jongere broer. Ik heb altijd een zwak gehad voor Codesa, met name zijn zorg voor de jongere kinderen van het "gezin". Ik weet nog dat als Kees en ik bakken voedsel naar binnen hadden gesleept hij altijd heel druk was met "tafel dekken" en zorgen dat ook de kleintjes voldoende te eten kregen. Ik heb hem geld voor de taxi gegeven en afgesproken dat we elkaar morgen om 11.00 uur op Oribi Plaza, winkelcentrum, zullen ontmoeten. Vervolgens liepen we naar de auto met Pam en Jaap, ik kijk achterom en zie Codesa achter ons aanlopen met mijn rugzak op z'n rug, die was ik inderdaad vergeten! Hij wilde graag mee naar Harding, prima, stap maar in. Na een prachtige tocht door glooiend natuurlandschap waren we simpel en snel bij de kostschool. De bewaking verteld dat wij "helemaal" uit Nederland kwamen en een gesprek met iemand van "The Office" wilden. Na de bekende rituelen, naam invullen, handtekening, reden van bezoek, etc etc. konden we naar binnen. Binnen was het een drukte van belang, ik stelde mij glimlachend, kwetsbaar, knipmessend en nederig op omdat ik wel wist dat ik weinig kans zou maken. De dame met het postuur van een Suomi worstelaar, keek mij vuil aan. Ik bekende maar meteen dat ik vanochtend gebeld had en dat ik wist dat de principal ziek was maar dat het mij "alleen maar gaat om even snel de school door te lopen zodat Pam een indruk kon krijgen", etc. etc. Een andere dame wilde ons al bijna binnen laten toen ze teruggefloten werd door de worstelaar, na nog een zwakke poging mijnerzijds, dropen we mopperend, af. The failure of a mission maar desalniettemin, omdat het toneelstukje toch een 10 minuten geduurd had, had Pam toch wel een aardige indruk opgedaan. We besloten om ergens in Harding wat te gaan drinken, bij het winkelcentrum lukte het niet maar Codesa wist nog ergens vaag een KFC die we echter nooit gevonden hebben (waarschijnlijk doordat ik door mijn doofheid een aanwijzing van Codesa gemist heb). Enigszins besmuikt de terugreis aanvaard en in Izingolweni (uiteraard bij Bargain Wholesalors) de nodige cola en vage langwerpige broodjes met iets er tussen in, ingeslagen. Dat thuis binnen afgeleverd en we liepen terug naar de auto, Codesa liep mee. Daar heb ik hem (een beetje) in elkaar geslagen maar wel liefdevol, om hem het belang van werken en zorgen voor je kind bij te brengen. Hem gezegd dat hij als geen ander weet wat het is om zonder ouders op te moeten groeien en dat hij dat dus voor zijn dochter moet zien te vermijden. En dat hij dus sowieso in januari naar die mijnheer Yogan Naidoo, moet gaan. Hij begon te stralen en zei dat hij goed nieuws had: in februari a.s. krijgt hij een baan als assistent op een school en daar verdient hij dan R 400 mee. OK, je kan er geen gezin van onderhouden maar het is wat. En eigenlijk vind ik dat onderwijs gedoe, een hele goeie kans voor hem. Vooral omdat ik hem zo zorgzaam met kinderen vind omgaan, ik denk dat hij dat heel goed kan. Ik omhelsde hem en we reden vrolijk fluitend naar "huis". Ik zal hem morgen vragen op welke school dat is want dan wil ik ff, samen met hem, met een docent praten.