Planning niet helemaal gehaald, wel een gezellige rommeldag.

Zoals afgesproken zouden wij Tutu gaan ophalen en langs twee scholen gaan van het TVET Galamakhe college. Die staan in de omgeving van Port Shepstone en zijn veel dichter bij dan de universiteit (in Durban) maar ook en vooral: een stuk goedkoper. Het adres van het Centraal Buro opgezocht omdat ik er vanuit ging dat zij een overzicht hebben van waar, welke studierichtingen, gegeven worden. Het buro zou volgens mijnheer G...gle vlak bij onze B&B zijn. Eenmaal daar aangekomen bleek het buro er niet meer gehuisvest te zijn, het pand stond te huur. Rustig plekje opgezocht met de auto en wat telefoonnummers gebeld van het college, uiteindelijk bleek er één op te nemen maar die was van de online opleidingen. De betreffende persoon gaf aan dat alle scholen van het college gesloten zijn vanwege de grote vakantie. Godgloeiend...daar ging ons hele mooie plan. De betreffende mevrouw gaf nog wel aan dat je kan proberen online te registreren. Aangezien ik ook nog met Tutu kleren moest gaan kopen hebben we ons daar maar op gericht, het plan was om daarna dan samen met Minnie, te gaan lunchen. Pam en Codesa heb ik ook gevraagd maar Pam had slecht geslapen en Codesa had nog een klus te doen op de Ebomvini Primary school (ligt op hetzelfde terrein als de Simomusa High). Ook Theresa had ik gevraagd, het zou dan tevens het afscheid moment zijn van haar. Maar op het laatste moment haakte ze af want ze had het te druk op school en of ik wel de (duurste) visschotel kon bestellen, die zou ze dan om 15.30 u. ophalen; gezegd dat ik het "hevig betreur" maar dat ik net besteld en betaald heb. Minnie moest met de taxibus uit Durban komen, hij schatte zijn aankomsttijd iets te optimistisch in. Komt omdat die taxibussen wachten tot ze vol zijn (althans bij de vertrekhalte) en dan gaan ze pas rijden. Omdat Minnie voortdurend zijn aankomsttijd naar achteren moest bijstellen zijn wij maar begonnen met eten (vis & patat en twee sliertjes wortel van anderhalve milimeter). Daarna de kleren met Tutu gekocht, hij zegt niet veel maar onderzoekt alles en maakt hele duidelijke keuzes, leuk om te zien. Intussen was Minnie geland op Oribi Plaza Airport met zijn taxibus en gingen we gezellig nog even wat drinken en Minnie wat eten uiteraard. Minnie moest ontzettend lachen om die rare vuurrode stropdas van mij; hem uitgelegd hoe dat kwam. Op dat parkeerterrein werken allemaal vrolijke types die je begeleiden van en naar je parkeerplaats. Gisteren hadden we een clown die daar de meest acrobatische danspassen stond te maken en ondertussen haarscherp aangaf hoe je moest manoeuvreren; we lagen in een deuk. Omdat we er elke dag komen herkennen ze je ook meteen en maken een praatje, sommigen zijn echt bijzonder grappig. Uiteraard geven we ze altijd wat en buigen dan als een knipmes. We zijn ook wel eens bij de Superspar geweest dat ligt naast Oribi Plaza en daar werkte een vrouwelijke parkeerwachter van middelbare leeftijd, met een door het leven getekend gezicht. Bij het wegrijden zocht ik naar het gebruikelijk bedrag (R 20) maar had alleen een R 50 biljet. Ze greep m'n beide handen en dankte met betraand gezicht; dat kwam binnen. Terug naar onze maaltijd in meerdere etappes: omdat Minnie nog lekker aan het smikkelen was ben ik met Tutu nog even de Pick&Pay ingerend omdat hij wel wat potloden en papier kon gebruiken. Je bent tekenaar/kunstenaar of niet. Minnie had gezegd dat ze best een aardige keuze hebben en dat bleek ook zo te zijn. Ook nu weer, nauwkeurig zoeken en kijken wat hij kon gebruiken en steeds een duidelijke knik, ja, dát heb ik nodig. Hierna zijn we nog even naar onze B&B gegaan en heb daar geprobeerd op m'n laptop Tutu online te registreren. Nou die poging hebben we na een half uur ploeteren op de PC maar opgegeven. Ondertussen zaten Minnie en Tutu gezellig met elkaar te kletsen op ons balkon. Jaap had ze voorzien van koffie, het mooie is dan dat Minnie zonder iets te zeggen of te vragen, de spullen gaat afwassen! Geweldig leuk jong. M.b.t. registratie Tutu: er zit niks anders op dan dat Theresa in de tweede week van januari samen met Tutu naar twee scholen van het Gamalakhe college gaat en hem daar laat registreren, hij heeft dan ook zijn eindexamenresultaten tegen die tijd en die moet hij ook laten zien. Omdat Pam 's morgens bij vertrek had gevraagd of wij wat vis voor hen wilde meenemen hebben we die besteld en meegenomen. Opvallend bij het huis van de Madlala's waren de meisjes aan het voetballen en heel aardig ook. Daar wat over gepraat en toen zag ik pas dat ze met een kleine, zelf in elkaar geflanste bal (van plastic zakken) aan het voetballen waren. M.n. Amanda vond het jammer dat wij weg gingen en afscheid genomen hadden want....ja, ze wilden eigenlijk wel een echte voetbal. Jaap en ik keken elkaar aan, we moeten morgen toch terug naar Minnie om zijn verjaardag te vieren dan kunnen we net zo goed ff zo'n bal kopen, dus...maar...want, OK geregeld. De meiden helemaal blij.