Minnie bij ons op bezoek Deel 2

Minnie moest vanochtend naar de oogarts in het ziekenhuis hier in Port Shepstone. Nadat hij een lange tijd in de rij had staan wachten kreeg hij te horen dat zijn dossier weggegooid was of "gedelete" want het was 05 jaar geleden dat hij daar voor het laatst geweest was. En hij moest ook nog R 40 betalen voor een nieuw afsprakenkaartje terwijl hij de oude nog keurig bewaard had. Wat een waanzin. Hij kreeg de boodschap mee dat hij eerst weer naar Dr. Engar moest gaan om een verwijsbrief te halen. Hij zag het allemaal somber in en bij mij kwam de stoom uit m'n oren. Want een bezoek aan Dr. Engar kost ook weer geld. Hem daarin gerustgesteld en gezegd dat ik het nummer van Dr. Engar nog in m'n telefoon heb staan. Ik belde hem en kreeg hem prompt aan de lijn, we konden meteen komen. Wat een mazzel! Dus wij in de auto en spoorslags naar Izingolweni. We waren redelijk snel aan de beurt en Dr. Engar herkende mij ook nog; hem ook de groeten gedaan van Kees van Vliet die in 2018 ook met hem had kennisgemaakt. Na wat schijnen met een lampje in zijn ogen bleek (nog steeds) dat het vernauwen van de oogspier bij fel licht niet goed werkte. Remedie: in elk geval een zonnebril gaan dragen, weer gaan oogdruppelen (die Minnie meteen meekreeg) na betaling en een verwijsbrief voor de oogarts. De oogarts werd gebeld en daar kan Minnie op 07 december terecht; een dag voor ons vertrek dus dat gaan wij nog meemaken. Daarna weer naar Port Shepstone gereden en inkopen gedaan zodat zijn voorraad aan levensmiddelen en toiletartikelen weer aardig op peil was. Uiteraard bij Honchos (op Oribi Plaza) weer een vage warme burger naar binnen gewerkt. Maar voordat hij naar Durban terug kon gaan moest hij eerst terug naar Izingolweni om z'n tas met kleren op te halen. Maar om Minnie nou met alle plastic tassen boodschappen met een taxibusje naar Izingolweni te laten vertrekken was ook zo wat. Wij hadden verder toch geen plannen dus wij hebben met alle boodschappen naar huis gebracht, daar zijn spullen ingepakt. Edoch, Minnie had het al aangegeven: zowel bij thuiskomst als vertrek wordt er eerst door Nuh, samen met Minnie, gebeden voor zijn veilige vertrek en aankomst. Vervolgens Minnie bij de Taxi Rank afgezet en de hele santekraam overgeladen in de Taxibus. Na enige tijd ontdekte Jaap dat Minnie zijn telefoon bij ons in de auto had laten liggen, die lag aan de oplader. Wij begonnen meteen allerlei creatieve ideeën te bedenken m.b.t. hoe wij die telefoon bij hem terug konden bezorgen totdat zijn telefoon ging! Tuurlijk had Minnie zelf al een oplossing bedacht en belde naar z'n eigen telefoon. Afgesproken, daar wij al bijna in Port Shepstone waren, dat we elkaar op Oribi Plaza zouden ontmoeten voor de telefoonoverdracht. Na 10 minuten wachten kwam Minnie hard aanrennen op zijn blote voeten en was alles na 0,1 seconden voorbij. Nog wat heen en weer zitten Appen met Minnie, hij bedankte ons voor de fijne dag en de hulp en vroeg mij toch vooral om op Jaap te passen. Ontroerend.