Afscheid

Henk was nieuwe kleren wezen kopen met de oudste twee, Sane en Zandile in Port Shepstone en pikte mij op de terugweg op bij de bibliotheek. Bij hun huis aangekomen bleken er al een paar palen klaar te liggen en 2 gaten gegraven. We hadden oorspronkelijk de waslijn wat dichter bij huis gepland en aangewezen maar dit was hun keuze. Achteraf een goede keuze want daardoor konden we gebruik maken van een boom die daar toch maar stond te niksen en zo gebruikt kon worden als 3e paal. Bovendien zou hun speelterrein om het huis zo vrij blijven. Er was dus goed over nagedacht! Henk nestelde zich, zoals het een CEO past, op de bank tegen het huis met de kleinsten naast zich en nam alles welwillend in ogenschouw. Henk betekent trouwens heerser, maar daarover straks meer. Ik dacht dat ik alles moest organiseren en regelen maar ondertussen ontpopte Codesa zich werkelijk tot een meester-timmerman. Met een jaloers makende vaardigheid hanteerde hij de machete om de bast van de boom te halen terwijl Fesju ondertussen met een ijzeren platte stang de kuil verder zat uit te diepen. Ik stond erbij en keek er naar en zag dat het goed was. Net toen ik dacht we kunnen de waslijn boven op de paal timmeren met een kram kwam Codesa met twee planken aan en hakte er gleuven in voor de waslijn. Simpel maar doeltreffend, hier werd ik toch even grandioos op mijn eigen terrein verslagen! Geweldig. Op deze manier zouden we twee waslijnen kunnen spannen. Wat ik er nog een beetje aan kon bijdragen was mijn iPhone die ik middels een app als waterpas kon gebruiken, dat stond wel stoer maar droeg verder niet zo heel veel bij aan het resultaat want de jongens gooiden professioneel stukken steen onder in het gat en begonnen het geheel vast te stampen en zand erover, klaar is Codesa! Hulde, hulde. Vervolgens de waslijn aangebracht en vastgebonden. Ik zou zeggen, zie vooral de foto's! Uiteraard moesten de oudste twee lady's hun nieuwe japonnen of jurken showen, grandioos! Het grappige is, het ziet er uit alsof het bij modehuis Dior vandaan komt maar het is gewoon bij de Afrikaanse Zeeman gekocht! Zoals gemeld had ik wat gereedschap gekocht en dat in een plechtige ceremonie aan Fesju en Codesa overhandigd en hen verantwoordelijk gemaakt hiervoor. Fesju krijgt de leiding bij het dichten van toekomstige gaten in het dak. Op de takenlijst die pontificaal bij de voordeur hangt heb ik bijgeschreven dat Codesa op 03 oktober 2013 alle stopverf en houtwerk van de ramen gaat schilderen. Ik had al geschreven dat het zoontje van Zandile, Bandile, inmiddels gewoon in het gezin is opgenomen. Alleen was Zandile niet tevreden over de naam en heeft zij besloten om hem Henk Bandile te noemen!! Uiteraard Henk gefeliciteerd met het late vaderschap, nu was hij toevallig negen maanden geleden ook hier maar ik mocht daar verder geen conclusies aan verbinden. Via zijn oudste zus heeft hij, desgevraagd, aan Zandile kunnen melden dat de naam Henk: Heerser betekent. Dit tot grote tevredenheid van de Heerser zelf natuurlijk. Tot slot ontdekte Henk nog dat er wat spijkers onder in een dwarsbalk van een deur geslagen moesten worden maar toen werd het toch echt tijd om afscheid te nemen. Alle kinderen werd binnen geroepen (de jongste Amanda bij mij op schoot) en vertelde Henk dat wij met veel plezier alle klussen gedaan hebben en dat familie, vrienden en collega's met genoegen een financiële bijdrage hebben geleverd aan dit geheel. De kinderen op hun beurt bedankten alle donateurs voor hun bijdrage, zij waren er enorm blij mee. Henk gaf aan dat hij de stellige indruk had dat er veel verbeterd was en benadrukte, vooral bij Zandile, dat zij moest bellen of schrijven naar hem, als zij met vragen zat. Sowieso wordt er wederzijds (schriftelijk) contact onderhouden en dat zal gaan via de school. Na zo tijd intensief met hen te hebben opgetrokken kan het niet anders dan dat je van ze houdt en zo te voelen en te merken was dat ook wederzijds. De manier waarop Codesa en Fesju de klus hadden voorbereid en uitgevoerd plus dat Zandile ook attent was om middels SMSen Henk van e.e.a. op de hoogte brengen, was een teken dat het hele project het nodige bij hen in beweging had gezet en dat was ook een nevendoel. Tuurlijk weten wij ook wel dat er nog het nodige mis zal gaan, ik weet bv. nu al, dat de waslijn het zal gaan begeven omdat de latten die boven op de paal zijn geslagen niet het gewicht van de natte was zullen kunnen dragen en bovendien (stom, stom) zijn er geen schuine schoren gezet tegen de palen. Dat laatste was ik dus vergeten en werd daarvan vannacht badend in het zweet wakker. Vanochtend tegen Henk gezegd dat ik dat nog aan Fesju telefonisch moet melden. Henk zegt: niet doen, laat ze dat zelf ontdekken en vooral zelf oplossen. We hebben ze de middelen gegeven en nu moeten ze het zelf gaan doen. En zo is het!