Totale upgrade van de kids

3 september 2013 - Izinqolweni, Zuid-Afrika

Eerst even iets anders, Henk is nogal taalvaardig en heeft 2 nieuwe spreekwoorden bedacht. Zoals eerder gemeld dragen vrouwen hier alles op hun hoofd behalve hun man en kinderen. Dat we een vrouw zagen met een boom op haar hoofd was al opmerkelijk maar een vrouw met 2 bomen was uitzonderlijk. Dit leidde tot het gezegde: beter 2 bomen op je hoofd dan een bord voor je kop. De andere heeft betrekking op ons favoriete biermerk hier, nl. Castle. Wij hebben de volgende aanvulling voor de Engelse taal: My home is my castle and my castle is at home. Dank zij jullie gulle gaven hebben wij alle kinderen in nieuwe kleren kunnen steken, inclusief ondergoed en een paar schoenen; voor 2 kinderen hebben we een nieuw rugzakje kunnen kopen. Daarnaast uiteraard wat etenswaren, een nieuwe waterkoker en een jerrycan van 25 liter voor het water. Terwijl Henk met de kinderen kleren aan het kopen was (maandag en dinsdag) heb ik de klussen verder afgemaakt. Nog een nieuwe ruit ingezet en ouwe stopverf hersteld, samen met Fesju, de lekkages van het golfplaten dak gedicht, een stalen slaapkamerraam weer gangbaar gemaakt en 2 ijzeren hekwerken voor de ramen geplaatst (geeft een gevoel van veiligheid). De voordeur nog wat bijgeschaafd en meer van dat soort prullaria. De kinderen waren natuurlijk blij en uitgelaten toen zij terugkwamen van boodschappen doen; meteen werd alle kleding uitgepakt en swingend ten toon gesteld, prachtig om te zien. Al met al was het maandag wat laat geworden en dus donker. Desgevraagd leerden de kinderen mij wat zoeloewoorden voor bv welterusten en goedendag. Ze lagen natuurlijk dubbel om mijn uitspraak van hun taal, het enige wat ik redelijk goed kan uitspreken is: kazeema, kazeema, (spreek uit als: kaziema) wat: vlug, opschieten, betekent. Dus toen ik tegen de jongste zei: allaile lekie, kazeema kazeema, (betekent: snel naar bed) was het dikke pret. Mkhulu en Fesju hebben gezegd dat zij Nederlands willen leren, dat zal nog knap lastig worden vanaf deze afstand. Doordat wij de laatste tijd intensief met de kinderen zijn opgetrokken hangt de jongste, Amanda, geregeld aan mijn broekspijp. Afgelopen maandag voordat we weggingen, heeft ze wel 6 minuten tegen m'n been aangestaan en ik met mijn hand op haar hoofd, samen onder de prachtige Zuid Afrikaanse sterrenhemel. Ik heb Ben en God gevraagd om haar en de andere 7 kinderen te beschermen, Ben kennende zal hij dat zeker doen. Ik heb de kinderen uiteraard voorbereid op ons komend afscheid en toegezegd dat ik hen zal schrijven (via Theresa). Ik snap dat je kritiek zou kunnen hebben over het feit dat je als een witte sinterklaas daar een aantal weken rondstiert en hen "overlaadt" met van alles en nog wat en dat het een vorm van zelfbevrediging is. Tot op zekere hoogte is dat ook zo met dit verschil dat er nu 2 partijen plezier aan beleven!

Er is mij door collega Kathy Kouwenberg gevraagd of er nog meer geld nodig is en zo ja wat wij er mee kunnen doen. Het antwoord is Ja, zoals eerder verteld heeft Theresa Tshabalala nog een schriftje met minimaal 40 wezen. Daarnaast gaan we nog 3 kinderen aan een voedselpakket helpen, een tweeling (op verzoek van Theresa) en 1 meisje, Cindy, Henk kent Cindy nog van eerdere bezoeken. Zij had een gezwel op haar hoofd waaraan zij nu (eindelijk) geopereerd is. Henk heeft haar via haar zus kunnen bezoeken, en trof er een armoedige woonsituatie aan met zeer weinig eten, dus dat gaan we in elk geval nog doen.

Tot slot: 1/ nog even wat huiselijk leed: vanochtend is bij een van de kippen van ma Khomo de kop afgebeten. Er schijnt hier een soort wilde kat rond te lopen, je zou toch denken, vreet die kip dan helemaal op maar daar was hij nog niet opgekomen. 2/ planning voor de komende dagen is: morgen nog wat herstelwerkzaamheden bij ma Khomo en eventueel een begin met het maken van de waslijn bij Zandile (maar dat hangt af of Codesa aan de door hem toegezegde palen is gekomen). Vrijdag laatste bezoek aan Zandile en afscheid. Zaterdag en zondag bij ma Khomo en Minnie. Maandagochtend vertrek richting Ladysmith (inderdaad daar waar de zanggroep Ladysmith Black Mombazo vandaan komt). Daar verblijven we 2 nachten bij Ayop. Dat is een vriend van Henk. In die omgeving gaan we nog wat monumenten en gedenktekens bezoeken die betrekking hebben op de verschillende boerenoorlogen tegen de Engelsen en de zoeloes. Woensdagochtend vertrek richting Jo'burg en 's avonds stappen wij in ons vliegtuig om 21.45 uur met de bedoeling om ons op donderdagmiddag heelhuids om 15.00 uur op Schiphol te droppen. Het ga u allen goed.

 

 

Foto’s

6 Reacties

  1. Jane Hölscher:
    4 september 2013
    Dear Ton, wat heb ik genoten van je verhalen
    en wat hebben jullie veel kunnen doen daar!!
    Nog een paar daagjes en dan terug naar een heel andere wereld.
    Nogmaals bedankt voor je blogs
    Jane (en 't zal wel effen wennen zijn thuis!)
    dan maar proberen te wennen thuis.
    Ondanks je blogs zul je toch nog wel veel te vertellen hebben.
    Heel veel groeten en nogmaals bedankt.
    Jane.
  2. Jane Hölscher:
    4 september 2013
    Dear Ton, wat heb ik genoten van je verhalen!En wat fijn dat
    Jullie zoveel hebt kunnen doen.Ondanks de blogs heb je vast thuis toch nog wel veel te vertellen.Ik wil je bedanken voor je fijne verhalen, en wat fijn dat jullie zoveel hebt kunnen doen!
    Heel veel groeten, natuurlijk voor jullie beiden
    Jane
  3. Riet de Groot-Moolenaar:
    4 september 2013
    Hallo Henk en Ton,
    Het is zo ontroerend om dit alles te lezen ik denk dat de hele familie aan jullie broekspijpen hangen als jullie weggaan.
  4. Riet de Groot-Moolenaar:
    4 september 2013
    Wat is het toch ontroerend om dit alles te lezen. Ik denk dat de hele familie aan jullie broekspijpen hangen als jullie weggaan.
    Die spreekwoorden zijn fantastisch ik ga er ook een verzinnen!
    Houden jullie wel eens siesta hoeveel graden is het daar eigenlijk?Het moet wel afmattend zijn. Het is hier ±27gr.
    Nog veel energie voor beide en tot ziens.
    Lieve groeten ook voor beide .
  5. Kees van Vliet:
    4 september 2013
    Beste Ton
    Je hebt ons een goede indruk gegeven van de wereld waar een deel vd Zuid Afrikanen nog in leven, en ook jouw worsteling om met je westerse manier van kijken toch even een instap te maken, wat niet altijd gemakkelijk is. Mooi overigens te lezen dat je op klussengebied van zoveel markten thuis bent; daar wil ik na je thuiskomst wat meer van weten.
    Nog een fijne voortzetting van je verblijf en een goede terugreis.
    Kees en Josina
  6. Hans Biemond:
    4 september 2013
    Wederom een prachtverhaal Ton. Enerzijds te duiden als 'dweilen met de kraan open', als je het vanuit een fatalistisch standpunt wilt benaderen. Maar anderzijds, voor het overgrote deel als: de kracht van mededogen en het onbaatzuchtig willen doen wat domweg nodig is. Op dat laatste houd ik het, dat is een keuze, dat maakt het verschil. Dat proef ik uit je verslaglegging over wat Henk en jij daar allemaal uitspoken. Goede voortzetting van dit mooie avontuur gewenst,
    Hans.

    O ja, je schrijft erg goed. Waarschijnlijk de vrucht van je creatieve geest in combinatie met de verplichting, door de decennia heen, om jaarlijks de kinderrechter te informeren omtrent het wel en wee van je pupillen. Schrijf een boek zodra je terug bent!