Reeds één auto versleten!

Gepland om in de bibliotheek te gaan internetten: helaas nog steeds geen internet. OK, op naar Port Shepstone aan de kust, 40 km. verder. We halen een giga vrachtwagen vol beladen met suikerriet in en er klinkt een hoog gierend geluid onder de motorkap. We kijken elkaar aan, Henk schakelt terug en probeert weer langszaam op te trekken, zelfde resultaat. Henk ziet kans om de auto een taxiparkeerplaats op te rijden en zet de motor uit. Daarna niet en nooit meer aan de praat gekregen, verhuurbedrijf gebeld, sleepwagen kwam 3 kwartier later en bracht ons naar Port Shepstone. Nieuwe auto gekregen in Southbroom, een gloednieuwe Ford Figo. Het gemiddelde autoverbruik ligt nu ongeveer op 1 auto per week! Aangezien de wegen hier redelijk slecht zijn verbaast het me niet. Ik moet nog iets anders even rechtzetten, in één van mijn vorige verslagen deed ik een tamelijk ongenuanceerde uitspraak over Nederlandse scholieren. Je kunt uiteraard geen 2 werelddelen zo maar met elkaar vergelijken, ook Nederlandse scholieren hebben zo hun problemen. Zo, dat rechtgezet hebbende kunnen we weer welgemoed verder. Aangezien Henk met Litre 's middags een afspraak had met de dokter zou ik tegelijkertijd wat klussen doen bij de Madlala's. Toen wij aankwamen kwam Tutu de hoek om en zag mij: hij begon te lachen. Dat was de eerste lach op zijn gezicht, mij zelden zo gelukkig gevoeld. Henk besloot om behalve Litre ook Mkhulu mee te nemen naar de dokter aangezien die al weken last had van oorpijn aan beide oren. Terwijl ik met het slot bezig was stond Fesju naast me en dacht met mij mee. Zoals ik al eerder aangaf is hij intelligent en steeds als ik op problemen stuitte bedacht hij wat de oorzaak kon zijn. Op mijn beurt legde ik uit wat en waarom ik aan het doen was. Schitterend, genieten. Ondertussen waren de kleinste 2 meisjes (Amanda en Pamela) om mij heen aan het keutelen en durfde mij zo af en toe aan te raken. Ik kwam tot de conclusie dat er ook het nodige aan de deur moest gebeuren, daarnaast moet het bovenste scharnier vervangen worden plus er  dat er 1 bij gezet moet worden. Ik leg Fesju uit dat de deur naar links is gaan uithangen omdat er te weinig scharnieren inzitten en de bovenste verkeerd gemonteerd is. Hij knikt. Wat heb ik aan gereedschap bij me: mijn spanningzoeker die ik eeuwig in mijn borstzak meedraag en al vele functies vervuld heeft, een aantal simpele multitools en vooral een zeer roestige hamer en een nog roestiger verwrongen schroevendraaier (van de Khomo's) die ik als beitel en als schroevendraaier gebruik. Aangezien ik onvoldoende gereedschap heb besluit ik om mij verder niet op de deur en het kozijn te storten. Mogelijk dat ik later wel de scharnieren ga vervangen. Ik pas het gat in het kozijn aan zodat de deur op slot kan, Fesju straalt, Vervolgens een lamp met schakelaar aangelegd in de slaapkamer van de jongens. Helaas hadden we geen stekkers gekocht zodat ik dat niet kon afmaken. Met Zandile besproken dat mijn familie, vrienden en collega's geld overgemaakt hebben, daardoor kan er o.a. een koelkast kan komen.  Maar er is nog geld over, zodat zij kan nadenken over wat er nog aan kleding, schoeisel en andere dingen aangeschaft moet worden. Daar gaat zij over nadenken. HIERBIJ ALLE GULLE GEVERS HEEEEEEL HARTELIJK DANK!!!!!!!!!!!!!!! Sowieso gaan we het electra nog verder aanpassen zodat elke lamp (er zijn er in totaal 3) met een aparte schakelaar bediend kan gaan worden. Bovendien een nieuw aantal stekkerbloks zodat er niet steeds door de kleine kinderen de stekkers in en uit gehaald hoeven te worden. Henk komt terug met Litre en Mkhulu. Opluchting bij Litre: ze hoeft niet geopereerd te worden en het been hoeft er ook niet af. Het blijkt een ontsteking te zijn die tot op het bot is doorgedrongen, dus medicatie en veel spoelen. Mkhulu bleek in beide oren veel pus te hebben, dat is verwijderd en tezamen met medicatie moet het over gaan. Ondertussen stond Zandile rijst te koken, als groente werd er een grote groene kool gesneden, toen ik zei dat Henk en ik mee zouden eten en wij ieder de helft wel zouden lusten ontstond er een enorm gejoel. Lachen. Mkhulu en Fesju brachten ons terug naar de auto, Mkhulu begon er over dat hij later geld wil en dan zou hij van alles kopen. Beide jongens diep in de ogen gekeken en gezegd dat het enigste en belangrijkste is dat zij naar school gaan, daarna naar de universiteit en dan dokter of ingenieur moeten worden. Dan komt het geld vanzelf. Boodschap begrepen, check! M.b.t. het geld wat door jullie gegeven is: we zijn daar hartstikke blij mee, het kan zijn dat we een deel van het geld op een bankrekening van de adj.directrice Theresa Nthabiseng Tshabalala (ik vind het een mooie naam vandaar!) zetten zodat Zandile in geval van nood daarvan gebruik kan maken. Uiteraard hou ik jullie op de hoogte wat er mee gaat gebeuren. Het betekent in elk geval dat we wel een mooie grote (relatief uiteraard) kast kunnen kopen. Een ander goed idee is dat ik een nieuwe MacBookPro kan kopen omdat die van mij inmiddels definitief dood is (grapje, dat wil zeggen hij is wel dood maar ik zal het geld niet gebruiken voor een nieuwe!). Het ga jullie goed!